Ιδρυτική Διακήρυξη της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Συνδικαλιστικής Κίνησης «Πρωτοβουλία»

Ο συνδικαλισμός σε κρίση

Για τους περισσότερους εργαζόμενους-ες ο συνδικαλισμός είναι μια απαξιωμένη έννοια και αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι πολλαπλές παθογένειες και η αναποτελεσματικότητα που εμφανίζονται σε όλο το φάσμα του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, δεν οφείλονται μόνο στην ιστορική συγκυρία και την επικυριαρχία του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Σημαντικότατες ευθύνες υπάρχουν “εντός των τειχών”, με ηγεσίες και κυρίαρχες παρατάξεις που εδώ και δεκαετίες υπηρετούν έναν κομματικό, κυβερνητικό, εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, με πρακτικές και στρατηγική που οδήγησαν σε αλλεπάλληλες ήττες και πολλές φορές σε “ξεπουλήματα” ή σε φαινόμενα διαφθοράς.

Ιδιαίτερα μέσα στην τελευταία εξαετία, κατά τη διάρκεια της οποίας δόθηκαν σημαντικές ως και ιστορικές εργατικές και κοινωνικές μάχες, οι δυνάμεις αυτές λειτούργησαν ως «Δούρειος Ίππος» μέσα στο εργατικό κίνημα. Ούτε μια στιγμή δεν θέλησαν να οργανώσουν το εργατικό κίνημα με στόχο τη νίκη. Αντίθετα, ακολουθώντας στρατηγική εκτόνωσης χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο κλιμάκωσης, σαμποτάρισαν οποιαδήποτε προσπάθεια συντονισμού των διάφορων κλάδων ή εστιών αντίστασης, με αποτέλεσμα οι αγώνες αυτοί να οδηγηθούν σε ύφεση και ήττα. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η στάση που κράτησαν στο Δημοψήφισμα. Ταυτίστηκαν πλήρως με τα συμφέροντα του εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου, αποδεικνύοντας ότι έχουν πάρει οριστικό «διαζύγιο» από τη βάση των εργαζομένων.

Δυστυχώς, τον δρόμο του Κυβερνητικού συνδικαλισμού και την υπεράσπιση των μνημονιακών πολιτικών αποφάσισαν να ακολουθήσουν και κάποιες συνδικαλιστικές δυνάμεις που μέχρι πρότινος μιλούσαν στο όνομα της Αριστεράς και της «προόδου». Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας γεμίσει απογοήτευση, αλλά να μας οδηγήσει σε εξαγωγή συμπερασμάτων για την αναγκαιότητα ριζοσπαστικοποίησης της συνδικαλιστικής μας δράσης, με εμβάθυνση της δημοκρατίας, της συλλογικότητας και της συμμετοχής στη λειτουργία του.

Η κατάσταση στον ΣΥΕΤΕ

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στον χώρο μας. Απέναντι στα συνεχώς εντεινόμενα προβλήματα των συναδέλφων-ισσών, η πλειοψηφία απέφυγε ή παραδέχτηκε την αδυναμία της να οργανώσει σοβαρές αντιστάσεις, ακολουθώντας μια πολιτική “μινιμαλισμού” στην ατζέντα της, η οποία μάλιστα παρουσιάζεται ως “ρεαλιστικός συνδικαλισμός”. Το ξεπούλημα του Τραπεζικού Συστήματος, όπως αυτό μεθοδεύτηκε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι τη σημερινή ολοκληρωτική παράδοσή του, έμεινε αναπάντητο, ενώ σε κάποια φάση πήρε και το χαρακτήρα “συστράτευσης για τη σωτηρία” στο πλαίσιο φυσικά που όριζαν οι πιστωτές της χώρας, οι νόμοι για τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τα πλάνα αναδιάρθρωσης της τράπεζας. Οι περικοπές σε μισθούς και ασφαλιστικές παροχές, η ασφαλιστική-φορολογική λεηλασία, το «πάρτι» των ειδικών συμβούλων, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι εκατοντάδες απλήρωτες υπερωρίες, κ.α. συνάντησαν την προκλητική αδιαφορία της ηγεσίας και πολλές φορές τη συνενοχή της, με εξαίρεση κάποια “πυροτεχνήματα”, που όμως δεν συνιστούσαν σχέδιο αντιμετώπισης, αλλά παιχνίδι εντυπώσεων. Ακόμη και η πρόσφατη διεκδίκηση Επιχειρησιακής ΣΣΕ, δεν έγινε σε περίοδο κατά την οποία οι εργαζόμενοι θα είχαν συγκριτικό πλεονέκτημα πίεσης, αλλά σε μια περίοδο σχετικής ηρεμίας και με την πλάτη στον τοίχο.

Γραφειοκρατική λειτουργία Συλλόγου

Ο εκφυλισμός της ηγεσίας του ΣΥΕΤΕ αντανακλάται και στην ολοένα και πιο γραφειοκρατική λειτουργία του Συλλόγου. Αποφάσεις χωρίς ενημέρωση και κινητοποίηση της βάσης, αδρανοποίηση ΕΑΚ και Νομαρχιακών Παραρτημάτων, αντικατάσταση της Συλλογικής δράσης των εργαζομένων με τις ατομικές διευθετήσεις, που αναπαράγουν ένα σύστημα ευνοιοκρατίας “ημετέρων” και παραγοντισμού.

Πάλη για έναν αγωνιστικό και δημοκρατικό συνδικαλισμό

Σε πλήρη αντίθεση με την πιο πάνω λογική, θα πρέπει να παλέψουμε για ένα Σύλλογο αγωνιστικό και δημοκρατικό, όπου οι αποφάσεις και η μορφή των διεκδικήσεών μας θα λαμβάνονται και θα ελέγχονται με ενισχυμένη συμμετοχή της βάσης. Κατά τη γνώμη μας ένα τέτοιος Σύλλογος θα πρέπει να ξεκινήσει από τις άμεσες ανάγκες των συναδέλφων-ισσών:

• Να υπερασπιστούμε τον κανονισμό εργασίας. Να παλέψουμε για περαιτέρω εκδημοκρατισμό του.
• Να αποκατασταθούν οι μισθοί μας και οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων. Να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας. Να γίνουν προσλήψεις τακτικού και μόνιμου προσωπικού.
• Να μην κυριαρχήσει το Διευθυντικό δικαίωμα. Να σταματήσουμε κάθε λογής εργοδοτικές αυθαιρεσίες.
• Να μην παραβιάζεται το ωράριο και οι Συλλογικές Συμβάσεις.
• Να μπει φραγμός στις ελαστικές μορφές εργασίας.
• Να ελεγχθούν από κλιμάκια του ΣΥΕΤΕ και κρατικών φορέων οι Συμβάσεις εκχώρησης εργασιών σε τρίτους (outsourcing). Να σταματήσουν οι ανεξέλεγκτες εργολαβίες. Τα διάφορα έργα να εκτελούνται από ομάδες συναδέλφων υπό καθεστώς λογοδοσίας, διαφάνειας και ελέγχου από τους εργαζόμενους.
• Να υπάρξει αξιοκρατία. Να αξιοποιηθούν οι υπηρεσιακές και ακαδημαϊκές γνώσεις, οι δεξιότητες και οι κλίσεις των συναδέλφων-ισσών.

Τα παραπάνω συνδέονται με τον αγώνα ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς έτσι ώστε:

• Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι και οι σχετικές Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου.
• Να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση, το κοινωνικό κράτος, την Υγεία, την Παιδεία, κ.ο.κ.
• Να καταργηθεί το πλαίσιο που επιτρέπει την ύπαρξη ενοικιαζόμενων και εργολαβικών εργαζόμενων.
• Να απαγορευτεί η πώληση δανείων σε κερδοσκοπικά funds. Να μην προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί α΄ κατοικίας και ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας από μια χούφτα κερδοσκόπων.

Όπως απέδειξε περίτρανα η υποταγή και η μνημονιακή μετάλλαξη και υποστήριξη όλων των κυβερνώντων έως σήμερα κομμάτων, στις σημερινές συνθήκες αυτά τα «απλά» και «αυτονόητα» αιτήματα οδηγούν αναπόφευκτα σε σύγκρουση με το άκαμπτο και νομοθετημένο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ΕΕ, με τους Δανειστές και την επιδίωξή τους για πλήρη αποικιοποίηση της χώρας και ολοκληρωτικό έλεγχο της παραγωγικής της λειτουργίας, και συνολικά με το μεγάλο κεφάλαιο, εντός και εκτός της χώρας.

Επομένως, αυτή η μάχη μπορεί να κερδηθεί μόνο στη βάση ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μέτρων υπέρ των εργαζομένων και της κοινωνίας: Παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των Τραπεζών, μαζικές δημόσιες επενδύσεις, εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και την οικονομία.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η μάχη μπορεί να κερδηθεί μόνο από αφυπνισμένους ανθρώπους οι οποίοι έχουν πλήρη γνώση των θυσιών που πρέπει να κάνουν για την επανόρθωση της χώρας και της αξιοπρέπειάς τους. Θυσιών, που σε μεγάλο βαθμό ήδη έχουν γίνει μέσα από τις πολιτικές των Μνημονίων, που αποτελούν μονόπλευρη επίθεση στην εργατική τάξη της χώρας.

Μας θέλουν ανοργάνωτους και υπάκουους

Η καταγγελία των υποταγμένων και αναποτελεσματικών συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν πρέπει να σημαίνει και άρνηση του συνδικαλισμού γενικά! Κάτι τέτοιο θα ωφελούσε μόνο την αναπαραγωγή των «εργατοπατέρων», αλλά και την εργοδοσία. Θέλουν να είμαστε ανοργάνωτοι, να νιώθουμε ανίσχυροι, να αναζητούμε ατομικούς δρόμους και όχι συλλογικές λύσεις, να εργαζόμαστε σε συνθήκες φόβου και ανασφάλειας με όποιο μισθό μας προσφέρουν.

Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να αλλάξει ριζικά η κατάσταση στο Σύλλογο έτσι ώστε αυτός να μετατραπεί σε όπλο στα χέρια των εργαζομένων.

Πρωτοβουλία

Οι αλλαγές που έχουμε ανάγκη δεν θα γίνουν αυτόματα. Χρειάζεται οι υγιείς δυνάμεις να μπουν μπροστά και χτίσουν συλλογικές αντιστάσεις.

Οι υπογράφουσες και οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο παίρνουμε την πρωτοβουλία να προχωρήσουμε στη συγκρότηση νέας ανεξάρτητης, αγωνιστικής, ενωτικής, δημοκρατικής συνδικαλιστικής κίνησης κόντρα στον Κομματικό, Κυβερνητικό (σε όλες τις εκφάνσεις του), Εργοδοτικό και Γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Δεν επιθυμούμε μια «κλειστή» και «από τα πάνω» διαδικασία, αλλά αντίθετα σκοπεύουμε να ανοίξουμε το διάλογο στους χώρους εργασίας, να οργανώσουμε συναντήσεις και να επικοινωνήσουμε-ζυμώσουμε τις πιο πάνω ιδέες.

*Επειδή πολλοί συνάδελφοι θα διαβάσουν για εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και θα προβληματιστούν , θα τους καλέσουμε μέσα από αυτό το κείμενο να αναρωτηθούν αν η τράπεζα θα ήταν στην ίδια τραγική κατάσταση σήμερα, αν τα προηγούμενα 15 χρόνια -που τα golden boys έκαναν πάρτι με τις ανεξέλεγκτες χορηγήσεις δανείων, οδηγώντας την Εθνική στην καταστροφή, με άμεσες επιπτώσεις στους μισθούς μας και φυσικά στην κοινωνία - η τράπεζα διοικούνταν και ελέγχονταν με δημοκρατικές διαδικασίες από εμάς τους εργαζόμενους και από κοινωνικούς φορείς . Βλέπετε, εμείς είμαστε ακόμα εδώ και θα είμαστε και τα επόμενα χρόνια, παλεύοντας κάτω από αντίξοες συνθήκες και αυτά τα μεγαλοστελέχη έχουν πετάξει για άλλες πολιτείες και με τις τσέπες γεμάτες από τον κόπο και τον ιδρώτα όλων μας. . .

Ελάτε σε επικοινωνία:

Πρωτοβουλία
Ανεξάρτητη Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση στην ΕΤΕ

protovouliasyete@gmail.com

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ, Κατ/μα Λευκάδας (399)

ΓΙΑΝΝΟΥΧΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, Κατ/μα Σταυρούπολης Θεσ/νίκης (235)

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, Κατ/μα Λαγκαδά (395)

ΚΑΒΟΥΚΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ, Κατ/μα Οδ. Γκέρτσου Κοζάνης (764)

ΚΑΖΙΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Κατ/μα Κέντρου Πόλεως Ιωαννίνων (794)

ΚΡΙΤΖΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, Υποδ/νση Πωλήσεων (014)

ΜΑΡΙΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, μέλος ΔΣ ΣΥΕΤΕ / Κατ/μα Λαγκαδά (395)

ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Δ/νση Καρτών & Καταναλωτικών Δανείων (014)

ΜΠΑΤΣΙΛΑΣ ΗΛΙΑΣ, Δ/νση Λειτουργιών & Υποδομών Πληροφορικής (035)

ΜΥΤΙΝΗ ΣΤΕΛΛΑ, μέλος ΝΠ Θεσ/νίκης ΣΥΕΤΕ / Κέντρο Πιστοδοτήσεων Β2 (982)

ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Κατ/μα Σταυρούπολης Θεσ/νίκης (235)

ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, μέλος ΕΓ ΟΤΟΕ

ΠΕΤΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, μέλος ΝΠ Αχαΐας ΣΥΕΤΕ / Κατ/μα Λεωφ. Γούναρη-Πάτρας (226)

ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, Υποδ/νση νομικού & τεχνικού ελέγχου ακινήτων (038)

ΣΑΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, Κατ/μα Αξιούπολης (323)

ΣΚΑΡΒΕΛΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, Υποδ/νση Κρήτης (002)

ΣΚΛΑΒΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ, Κατ/μα Βασ .Γεωργίου Οδ.-Καλαμάτας (788)

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, μέλος ΝΠ Ρεθύμνου ΣΥΕΤΕ / Κατ/μα Ρεθύμνου (460)

ΤΟΥΣΣΑ ΕΛΕΝΑ-ΝΙΚΟΛ, Κατ/μα Οδ. Ελπίδος (666)

ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Κατ/μα Θερμαϊκού (878)

ΤΣΑΠΑΛΙΑΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΗ, Κατ/μα Χαλάστρας (263)

ΦΑΚΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Δ/νση Οικονομικών Υπηρεσιών (006)