Ανακοίνωση #14: Ο αγώνας η μόνη απάντηση στην αγωνία για το ΛΕΠΕΤΕ

Σε κρίσιμη καμπή ο Λογαριασμός Επικούρησης

Eν μέσω κατακαλόκαιρου και αδειών, η Διοίκηση της ΕΤΕ αποφάσισε να θέσει ευθέως ζήτημα για το Λογαριασμό Επικούρησης ΕΤΕ (ΛΕΠΕΤΕ). Με την κίνησή της αυτή, ωστόσο, δεν αιφνιδίασε κανέναν, εκτός ίσως από εκείνους που (μας) έχουν συνηθίσει να χώνουν τα κάθε φορά προβλήματα “κάτω από το χαλάκι”.
Η διοίκηση της ΕΤΕ, ενισχυμένη στις επιδιώξεις της από το περιθώριο που της αφήνει η πολιτική που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση, αλλά και από τις αλλαγές στο νομικό καθεστώς μετά από τις 3 διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις, θεωρεί ότι έφτασε η ώρα να αποτινάξει από επάνω της τις υποχρεώσεις που έχει στο ΛΕΠΕΤΕ.
Δεν ξεχνάμε, όμως, ότι το έδαφος για να φτάσουμε στη σημερινή εξέλιξη καλλιεργήθηκε με τον απαράδεκτο νόμο Αλογοσκούφη το 2005, με τον οποίον όλοι οι εργαζόμενοι με ημερομηνία ασφάλισης μετά την 1.1.2005 τέθηκαν εκτός Λογαριασμού. Το γεγονός αυτό στέρησε από το Λογαριασμό σημαντικούς πόρους, κι επιπλέον “σαλαμοποίησε” τους εργαζόμενους στην ΕΤΕ σε σχέση με το δικαίωμα στην επικουρική σύνταξη, φτιάχνοντας 3 κατηγορίες, κάτι που δυσκόλεψε την ενιαία συλλογική διεκδίκηση.

Όσο για τη συλλογική διεκδίκηση και τους αγώνες που δεν δόθηκαν για το συγκεκριμένο ζήτημα, με προφανή εξαίρεση τη σημαντική και μαζική απεργία διαρκείας το 2005, η τωρινή εξέλιξη αποδεικνύει έμπρακτα αυτό που η “Πρωτοβουλία” εκφράζει σε κάθε ευκαιρία ως βασική της θέση: η συνδικαλιστική λογική της “εξαίρεσης” δεν οδηγεί σε λύσεις. “Θάβει” προσωρινά το πρόβλημα, και μεταθέτει ουσιαστικά την λύση του σε επόμενες γενιές. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται για κάποιο διάστημα η ψευδής εικόνα μιας “λύσης”, στρώνεται ωστόσο το έδαφος για οδυνηρές υποχωρήσεις στο μέλλον. Η λογική της “εξαίρεσης”, χωρίς να συνδέεται με γενικότερες διεκδικήσεις και αγώνες (όπως για παράδειγμα η σημαντική Γενική Απεργία ενάντια στο Ασφαλιστικό Κατρούγκαλου που όμως με ευθύνη των ηγεσιών έμεινε χωρίς συνέχεια), ακολουθήθηκε και στην περίπτωση του ΛΕΠΕΤΕ. Για τον οποίο, φυσικά, ισχύουν δεδομένα που τον διαχωρίζουν από άλλα ασφαλιστικά ταμεία.
Ο ΛΕΠΕΤΕ συστάθηκε  το 1949 μετά από  συλλογική συμφωνία της ΕΤΕ και των  Συλλόγων προσωπικού της εποχής. Σκοπός της σύστασης του ήταν η ενίσχυση των συντάξεων των εργαζομένων. Η λειτουργία του διέπεται από Ειδικό Κανονισμό που εγκρίθηκε από το Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας.
Ο ΛΕΠΕΤΕ διοικείται από 8μελή Διαχειριστική Επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από 3 εκπροσώπους υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΤΕ και τους προέδρους του ΣΥΕΤΕ, του ΣΥΤΑΤΕ, του ΣΣΕΤΕ και τον πρόεδρο και Γενικό Γραμματέα του ΤΥΠΕΤ. Οι αποφάσεις παίρνονται με πλειοψηφία.

Γιατί η ΕΤΕ είναι εγγυήτρια του ΛΕΠΕΤΕ;

1. Ο ΛΕΠΕΤΕ λειτουργεί από το 1949 ως οιονεί τραπεζικό επενδυτικό προϊόν και την διαχείριση του Λογαριασμού την έχει η εκάστοτε Διοίκηση της ΕΤΕ.
2. Είναι αποτέλεσμα συλλογικής συμφωνίας στο πλαίσιο της κατοχυρωμένης (στο Σύνταγμά και σε διεθνείς Συμβάσεις) συλλογικής αυτονομίας. Η επικούρηση εντάσσεται στο πλέγμα των εργασιακών σχέσεων και αποτελεί μέρος του μισθού, η παροχή του οποίου συνεχίζει να καταβάλλεται και μετά τη συνταξιοδότηση του εργαζομένου με τη μορφή του επικουρικού βοηθήματος.
3. Για οποιαδήποτε τροποποίηση του Κανονισμού, απαιτείται απόφαση της Διαχειριστικής Επιτροπής του ΛΕΠΕΤΕ, η οποία όμως στη συνέχεια θα πρέπει να εγκριθεί από το Δ.Σ. της ΕΤΕ. Δηλαδή, η τελική εξουσία και η λήψη απόφαση για το Λογαριασμό Επικούρησης ανήκει στη Τράπεζα.
4. Η λειτουργία του ΛΕΠΕΤΕ  ποτέ δεν επηρεάστηκε στο παρελθόν από οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση με σκοπό να μεταβάλλει τις παροχές, καθώς τα θέματα αυτά αποτελούσαν υποχρεώσεις της ΕΤΕ και τελούσαν υπό την εγγύησή της. Η Διοίκηση της ΕΤΕ, είναι επίσης υποχρεωμένη να καλύπτει τις ταμειακές ανάγκες του ΛΕΠΕΤΕ, γιατί αυτές προκλήθηκαν με δική της υπαιτιότητα, με αποτέλεσμα ο Λογαριασμός να αδυνατεί να δημιουργήσει αντίστοιχο ασφαλιστικό κεφάλαιο.

Οι ευθύνες της ΕΤΕ έναντι του ΛΕΠΕΤΕ

Η Διοίκηση της τράπεζας έχει την κύρια ευθύνη για τον οικονομικό μαρασμό  του ΛΕΠΕΤΕ, ευθύνη που επιθυμεί, με διαστρέβλωση της πραγματικότητας, να αποσείσει. Ευθύνη που προκύπτει από:

• τα πολυάριθμα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που εφάρμοσε η Τράπεζα προκαλώντας μαζική αποχώρηση εργαζόμενων, αφού τους χορήγησε οικονομικά κίνητρα, με συνέπεια να δημιουργηθεί ένα δυσβάσταχτο κόστος για το ΛΕΠΕΤΕ.
• τη διαδεδομένη πλέον τακτική των Διοικήσεων  της ΕΤΕ να καταβάλλουν  αμοιβές με τη μορφή μπόνους για τα οποία δεν καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές.
• την καθιέρωση νέων μορφών απασχόλησης (ειδικοί συνεργάτες, συμβάσεις ανάθεσης έργων, εξωτερίκευση εργασιών), στο βαθμό που οι εργαζόμενοι μέσω αυτών στην ΕΤΕ δεν ασφαλίζονται στα οικεία Ταμεία.
• την ασφάλιση στο ΕΤΕΑΜ (πλέον ΕΤΕΑΕΠ) των εργαζόμενων που η Εθνική Τράπεζα προσλαμβάνει από την 1/1/2005 και στο εξής χωρίς να τους εντάσσει στο Λογαριασμό Επικούρησης, με αποτέλεσμα ο Λογαριασμός να στερείται από νέα μέλη και νέους πόρους.
• την μη εφαρμογή από την Τράπεζα των διατάξεων του  Ν.3371/2005 (άρθρο 69), που επιβάλει  στα πιστωτικά ιδρύματα που προβαίνουν σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου, να καλύπτουν τα ελλείμματα που δημιουργούνται στα Ασφαλιστικά ταμεία.
• τη λογική του «τζογαρίσματος» των αποθεματικών, που ακολουθήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη και των συνδικαλιστικών ηγεσιών (π.χ. λήψη δανείου για συμμετοχή σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΕΤΕ).

Τι μπορούμε να κάνουμε; Δυναμική και πολυμέτωπη αντίσταση!

Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν είναι υπόθεση μόνο των συνταξιούχων του και των ασφαλισμένων σε αυτόν. Είναι υπόθεση όλων των εργαζόμενων στην ΕΤΕ. Και μπορεί να γίνει τέτοια, εφόσον η συνδικαλιστική μας προσπάθεια και ο απαιτούμενος αγώνας ενιαιοποιηθούν στα παρακάτω αιτήματα - διεκδικήσεις:

1. Να ενταχθούν στο Ταμείο όλοι οι εργαζόμενοι/ες στην Τράπεζα.
2. Πλήρης και άμεση κάλυψη των αναγκών του ΛΕΠΕΤΕ από την  Τράπεζα. Ο λογαριασμός είναι εγγυημένων παροχών και επιπλέον, δεν φέρουμε ως εργαζόμενοι καμία ευθύνη για τον μαρασμό του.
3. Να σταματήσουν τα προγράμματα “Εθελούσιων Εξόδων” και να προκη-ρυχτεί άμεσα δημόσιος διαγωνισμός προσλήψεων.
4. Να παλέψουμε για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και για την προάσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.

Προϋπόθεση για να υπάρξει επιτυχία στην προσπάθεια αυτή, είναι η συσπείρωση του συνολικού συνδικαλιστικού δυναμικού που υπάρχει στην Εθνική, και ο σχεδιασμός της συλλογικής δράσης σε τρία επίπεδα:

ΝΟΜΙΚΟ
Όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να επιτύχουμε δικαστική απόφαση που να μας δικαιώνει και να υποχρεώνει τη ΕΤΕ να καταβάλει τη παροχή επικούρησης μας ως εγγυημένη από την ίδια παροχή.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ
Με κινητοποίηση και συνεργασία όλων των συλλόγων στην ΕΤΕ (εν ενεργεία και συνταξιούχων συναδέλφων), να δώσουμε τη μάχη για απαλλαγή από όλες τις μονομερείς ενέργειες της τράπεζας που πιο πάνω αναφέρονται και έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

ΠΟΛΙΤΙΚΟ
Συντονισμό δράσης με όλη την Ελληνική κοινωνία, και κύρια τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και αντίστοιχα κινήματα, με στόχο την οριστική απαλλαγή μας από τα μνημόνια και το χρέος και όλους τους καταστροφικούς νόμους που έχουν επιβληθεί, για την εξυπηρέτηση της συγκεκριμένης πολιτικής.
Απαραίτητη συνθήκη, που πέρα από τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας, υποστηρίζει και μια αναπτυξιακή πολιτική προς όφελος της κοινωνίας, είναι η ανάκτηση του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος από το  Ελληνικό δημόσιο και λειτουργία του κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας. Μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, με δεκάδες δισεκατομμύρια να φορτώνονται στις πλάτες των εργαζόμενων και της κοινωνίας, αυτό που πλέον συμβαίνει είναι η πλήρης ασυδοσία στην τραπεζική λειτουργία και η εκχώρηση όλο και περισσότερων αντικειμένων σε εξω-τραπεζικές εταιρίες (όπως πχ με τον απαράδεκτο νόμο του 2015 για την εκχώρηση της διαχείρισης κόκκινων δανείων σε εταιρίες - παραρτήματα των funds). Είναι αναγκαίο, η πορεία αυτή να αναστραφεί - τερματιστεί, ως μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την αποτελεσματική διεκδίκηση και των επιμέρους δικών μας δικαιωμάτων.
Η «Π» αντιλαμβανόμενη την πιεστική και επικίνδυνη τροπή που πήραν τα πράγματα για το ΛΕΠΕΤΕ, εισηγήθηκε στο Δ.Σ. του ΣΥΕΤΕ την προκήρυξη 24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας για την Τρίτη 26/9, ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης του Λογαριασμού, με ταυτόχρονο κάλεσμα για συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια. Δυστυχώς, παρότι η ηγεσία του ΣΥΕΤΕ ενέταξε στην απόφαση την ανάγκη αγωνιστικών κινητοποιήσεων, έμεινε στη γενικότερη επίκληση και απέφυγε να θέσει συγκεκριμένη ημέρα απεργίας. Σε κάθε περίπτωση, και ανεξαρτήτως διαφορετικών εκτιμήσεων, ο αγώνας για το ΛΕΠΕΤΕ είναι ένας αγώνας που θα τον δώσουμε όλοι μαζί,ενωτικά, μαζικά και δυναμικά. Γι αυτό και απαιτούμε να ληφθούν άμεσα αποφάσεις για το απαιτούμενο σχέδιο συνδικαλιστικών δράσεων, ώστε να ενεργοποιηθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό η βάση του ΣΥΕΤΕ. Κι αυτό αποτελεί την προϋπόθεση επιτυχίας.


Ενημέρωση 8/9/2017:
Με κοινή απόφαση των Συλλόγων στην ΕΤΕ, προκηρύχθηκε 24ωρη Πανελλαδική Απεργία την Πέμπτη 21/9/2017 και συγκέντρωση στην πλ. Κοτζιά. Καλούμε τους εργαζόμενους και συνταξιούχους της ΕΤΕ σε μαζική δυναμική συμμετοχή.