Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ιδρυτική Διακήρυξη της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Συνδικαλιστικής Κίνησης «Πρωτοβουλία»


Ο συνδικαλισμός σε κρίση

Για τους περισσότερους εργαζόμενους-ες ο συνδικαλισμός είναι μια απαξιωμένη έννοια και αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι πολλαπλές παθογένειες και η αναποτελεσματικότητα που εμφανίζονται σε όλο το φάσμα του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, δεν οφείλονται μόνο στην ιστορική συγκυρία και την επικυριαρχία του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Σημαντικότατες ευθύνες υπάρχουν “εντός των τειχών”, με ηγεσίες και κυρίαρχες παρατάξεις που εδώ και δεκαετίες υπηρετούν έναν κομματικό, κυβερνητικό, εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, με πρακτικές και στρατηγική που οδήγησαν σε αλλεπάλληλες ήττες και πολλές φορές σε “ξεπουλήματα” ή σε φαινόμενα διαφθοράς.

Ιδιαίτερα μέσα στην τελευταία εξαετία, κατά τη διάρκεια της οποίας δόθηκαν σημαντικές ως και ιστορικές εργατικές και κοινωνικές μάχες, οι δυνάμεις αυτές λειτούργησαν ως «Δούρειος Ίππος» μέσα στο εργατικό κίνημα. Ούτε μια στιγμή δεν θέλησαν να οργανώσουν το εργατικό κίνημα με στόχο τη νίκη. Αντίθετα, ακολουθώντας στρατηγική εκτόνωσης χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο κλιμάκωσης, σαμποτάρισαν οποιαδήποτε προσπάθεια συντονισμού των διάφορων κλάδων ή εστιών αντίστασης, με αποτέλεσμα οι αγώνες αυτοί να οδηγηθούν σε ύφεση και ήττα. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η στάση που κράτησαν στο Δημοψήφισμα. Ταυτίστηκαν πλήρως με τα συμφέροντα του εγχώριου και ευρωπαϊκού κατεστημένου, αποδεικνύοντας ότι έχουν πάρει οριστικό «διαζύγιο» από τη βάση των εργαζομένων.

Δυστυχώς, τον δρόμο του Κυβερνητικού συνδικαλισμού και την υπεράσπιση των μνημονιακών πολιτικών αποφάσισαν να ακολουθήσουν και κάποιες συνδικαλιστικές δυνάμεις που μέχρι πρότινος μιλούσαν στο όνομα της Αριστεράς και της «προόδου». Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας γεμίσει απογοήτευση, αλλά να μας οδηγήσει σε εξαγωγή συμπερασμάτων για την αναγκαιότητα ριζοσπαστικοποίησης της συνδικαλιστικής μας δράσης, με εμβάθυνση της δημοκρατίας, της συλλογικότητας και της συμμετοχής στη λειτουργία του.